ΠΕΤΡΟΣ ΚΡΑΧΤΗΣ
Σε μια επαγγελματική επίσκεψη στην πόλη της Λάρισας «πέσαμε» επάνω σε έναν παλιό αγωνιζόμενο. Τον Πέτρο Κράχτη…
Με καταγωγή από την Λάρισα, ο Πέτρος είχε από μικρός πάθος και αγάπη για τους αγώνες αυτοκινήτου. Έτσι λοιπόν το 1973, σε ηλικία 25 χρονών, ξεκίνησε να συμμετέχει σε αγώνες δεξιοτεχνίας, με το προσωπικό του αυτοκίνητο, ένα Lada.
Το επόμενο χρονικό διάστημα (5 – 6 ετών) συνέχισε να συμμετέχει σε αγώνες δεξιοτεχνίας στο Κύπελλο Β. Ελλάδος, αλλά και στο Πανελλήνιο, με αρκετές καλές επιδόσεις, ενώ εκεί κάπου στις αρχές του 1980 αποφασίζει να σταματήσει τις δεξιοτεχνίες και να δοκιμάσει στο επόμενο επίπεδο, τους αγώνες Ράλλυ.
Έτσι λοιπόν στις 7 Μαΐου του 1980 θα τρέξει τον πρώτο του αγώνα Ράλλυ, με μια Alfa Romeo 1600 και συνοδηγό τον Δημήτρη Κακαζιάννη (το αυτοκίνητο ήταν του συνοδηγού του).
Ήταν το 2ο Ράλλυ Κένταυρος. Ένας χωμάτινος αγώνας με έξι ειδικές διαδρομές, που διοργάνωσε η ΛΑΜ Βόλου, με 44 συμμετοχές τότε. Τα πήγε πολύ καλά για πρώτο αγώνα, τερματίζοντας στην 27ηθέση γενικής κατάταξης και στην 4η θέση της κατηγορίας 1/4.
Του άρεσε πολύ το «σκηνικό» των αγώνων ράλλυ, με τις ειδικές διαδρομές, τα κράνη, τις σημειώσεις, τους κριτές και όλα αυτά που έχει μια διοργάνωση τέτοιου τύπου, με αποτέλεσμα την επόμενη χρονιά να ετοιμάσει ένα Fiat 128 Rally και να συνεχίσει τη συμμετοχή του σε αγώνες.
To 1981 με συνοδηγό τον Θεόδωρο Ντάβο και το 1982 με συνοδηγό τον Θωμά Μπατζομήτρο. Καλύτερη επίδοση στο 16ο Ράλλυ Δ.Ε.Θ. το 1982, στο οποίο τερμάτισε 22ος γενικής κατάταξης και 4ος κλάσης 2/11.
Από το 1982 έως και το 1985 συμμετέχει επίσης και σε αγώνες auto cross, πότε με το Fiat 128 rally και πότε με ένα χωμάτινο φορμουλάκι, που αγόρασε από την Κατερίνη, από τον Τάσο Αραβοσιτά (παλιός αγωνιζόμενος και αυτός).
Με κινητήρα στην αρχή 1600 κ.εκ. και στην συνέχεια 2000 από VW Golf, το συγκεκριμένο φορμουλάκι είναι αυτό που τον συνοδεύει σε άλλη μια επιτυχημένη περίοδο, με πολλές συμμετοχές σε όλες τις πίστες auto cross ανά την Ελλάδα και με πολλές διακρίσεις, με σημαντικότερη την πρώτη θέση γενικής στον αγώνα Πανελληνίου Πρωταθλήματος στην Λαμία το 1984.
Συμμετείχε και σε δυο “Memorial Nino”, αγώνας αφιερωμένος στην μνήμη του αδικοχαμένου οδηγού Κώστα Σαμαρόπουλου που έτρεχε με το ψευδώνυμο “Nino”. To 1997 στο 6ο Memorial Nino, σε χωμάτινη πίστα στην Λαμία και στο 7ο στις 13/12/1998 στην πίστα στα Μέγαρα.
Από το 1985 και για τα επόμενα 10 χρόνια θα ασχοληθεί με το καρτ. Και όχι μόνο, αφού το 1985 κατασκευάζει την πίστα Boston Kart, στο χωριό Κουλούρι, λίγο έξω από την Λάρισα.
Ήρθαν τεχνικοί από την Αγγλία, υπό την επίβλεψη της ΕΘ.Ε.Α. (Εθνική Επιτροπή Αγώνων) για τον σχεδιασμό της πίστας, ενώ στον συγκεκριμένο χώρο υπήρχαν και τα γραφεία της Α.Λ.ΚΑ.Λ. (Αθλητική Λέσχη Καρτ Λάρισας) με εντευκτήριο για τα μέλη της και αναψυκτήριο για τους φίλους του καρτ, που κατέκλυζαν την πίστα καθημερινά.
Η λέσχη Α.Λ.ΚΑ.Λ. ιδρύθηκε εκείνη την χρονική περίοδο από τοπικούς οδηγούς, ενώ η πίστα ήταν υψηλών προδιαγραφών, σε σημείο που την επισκέπτονταν η εθνική ομάδα καρτ της Βουλγαρίας!
Αναλάμβανε κάθε χρόνο αγώνες για το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα καρτ αλλά και για το Κύπελλο Β. Ελλάδος. Μάλιστα κάποια χρόνια φιλοξένησε και αγώνες με αυτοκίνητα, που οδηγούσαν αποκλειστικά γυναίκες. Το Ladies Cup, που χρηματοδοτούσε η τοπική αντιπροσωπεία της «Nissan – Νίκος Χριστοδουλόπουλος».
Άλλη μια σημαντική περίοδος γεμάτη επιτυχίες για τον Πέτρο Κράχτη, με αρχή το 1985 που στον πρώτο του αγώνα με καρτ, τερμάτισε στην 2η θέση πίσω από τον Πρωταθλητή Ελλάδος Γιώργο Καμιτσάκη και πήρε και το κύπελλο του πρωτοεμφανιζόμενου αθλητή.
Υπήρξαν πολλές τέτοιες εμφανίσεις, με τον Πέτρο να έχει πολλές πρώτες θέσεις με τα καρτ και μια δεύτερη θέση στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα των 125 κ.εκ. το 1992, που ήταν και ο καλύτερος τίτλος που έχει κερδίσει.
Η εμπλοκή με τα καρτ τελειώνει το 1996 που είναι και το τέλος του αγωνιστικού ταξιδιού του Πέτρου Κράχτη.
Ένα ταξίδι 23 ετών γεμάτο πολλές καλές στιγμές, όπως μας εκμυστηρεύτηκε ο Πέτρος, με μια μόνο άτυχη στιγμή που δεν θα ξεχάσει…
Τον Σεπτέμβριο του 1981, συμμετέχει στο 15ο Ράλλυ Δ.Ε.Θ. με το Fiat 128 rally και συνοδηγό τον Θόδωρο Ντάβο. Λίγο πριν το τερματισμό, στην Ειδική Διαδρομή «Κερκίνη», θα έχει μια έξοδο με αποτέλεσμα το αυτοκίνητο να κάτσει ανάποδα επάνω σε ένα δένδρο.
Βέβαια δεν πάει να πει ότι επειδή σταμάτησε να είναι ενεργός αγωνιζόμενος κάθισε με σταυρωμένα τα χέρια. Θέλησε να κατασκευάσει ακόμη μία πίστα, τέλη 1999 αρχές 2000. Το «παραλληλοδρόμιο»…
Βρέθηκε η έκταση, ετοιμάστηκαν τα σχέδια από τον ίδιο και τα κατέθεσε στην Επιτροπή της Περιφέρειας. Όταν έφθασε η ώρα να περάσει από το ΔΣ, οι κτηνοτρόφοι της περιοχής πρόβαλαν αντίρρηση γιατί θα «ενοχλούσε ο θόρυβος τα ζώα τους». Έτσι λοιπόν τελείως άδοξα, σταμάτησε το έργο και χάθηκε ακόμη μια φορά η ευκαιρία να δημιουργηθεί με ιδιωτική πρωτοβουλία στην Β. Ελλάδα μια πίστα αυτοκινήτου (μετά και από την ματαίωση – κλείσιμο της πίστας στο Αιγίνιο στις 31/10/ 1989, με αφορμή το «περιβάλλον».
Πέτρος Κράχτης, ένας καθαρά ερασιτέχνης, με πολύ αγάπη για τους αγώνες αυτοκινήτου. Δοκίμασε – συμμετείχε στα περισσότερα είδη του μηχανοκίνητου αθλητισμού, πάντοτε με το χαμόγελο και πρόθυμος να βοηθήσει όπου χρειάζονταν, έχοντας πάντα δίπλα του την κόρη του Δήμητρα, η οποία ήταν η ψυχή της Α.Λ.ΚΑ.Λ.. Άψογη σε θέματα οργάνωσης και επικοινωνίας, ενώ να αναφέρουμε ότι η Δήμητρα συμμετείχε στους αγώνες Ladies Cup και έχει και μια νίκη!
Υ.Γ.: Ευχαριστούμε πολύ τον φίλο Ντίνο Μακαγιό από την Λάρισα, για την βοήθεια του στο να γίνει αυτή η συνάντηση – συνέντευξη με τον κύριο Πέτρο Κράχτη.
