Το 2022 μόλις ολοκληρώθηκε και πλέον βαδίζουμε στο ‘23, με την περασμένη χρονιά πλέον να τοποθετείται και αυτή στη λίστα με τις δυσκολότερες, όπως συνηθίζεται άλλωστε τελευταία. Τι γινόταν όμως στην αυτοκίνηση -και γενικά στον κόσμο- 50 χρόνια νωρίτερα;
Ας τα δούμε παρέα…
Ίσως για κάποιους μια μακρινή χρονιά, ίσως για άλλους μια χρονιά νοσταλγίας, το 1972 επρόκειτο να μείνει στην ιστορία (μεταξύ άλλων) ως η χρονιά των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων στο Σαππόρο της Ιαπωνίας, αλλά και των «τραυματικών» (λόγω των τρομοκρατικών γεγονότων) αντίστοιχων Θερινών στο Μόναχο της Γερμανίας.
Επίσης, ήταν η χρονιά που το Μπαγκλαντές ανακηρύσσονταν ανεξάρτητο κράτος και ο τότε Πρόεδρος των ΗΠΑ Ρίτσαρντ Νίξον έκανε την υπέρβαση επισκεπτόμενος τη Σοβιετική Ένωση.
Όσον αφορά στις αυτοκινητιστικές εξελίξεις, καταρχάς η Renault παρουσίαζε τη σειρά “5” που επρόκειτο να καθιερώσει την κατηγορία των σουπερμίνι, ξεπερνώντας σε πωλήσεις κάθε προσδοκία.
Σχεδιασμένο από τον Michel Boue (που έφυγε από τη ζωή χτυπημένος από τον καρκίνο πριν από την κυκλοφορία του) υπήρξε στην κυριολεξία ένα «παγκόσμιο» αυτοκίνητο, αφού εκτός από την Γαλλία, κατασκευαζόταν στην Ισπανία, στην Βενεζουέλα, στο Μεξικό, στη Νότια Αφρική, στο Ιράν και στην πρώην Γιουγκοσλαβία.
Εφοδιαζόταν με μια σειρά κινητήρων από 782 μέχρι 1399 κ.εκ. και έμεινε στην παραγωγή μέχρι το τέλος του 1984, έχοντας παραχθεί σε περισσότερες από 5,5 εκατομμύρια μονάδες. Αντικαταστάθηκε το 1985 από το ανανεωμένο “Super 5” που, με τις σχεδιαστικές παρεμβάσεις του Marcello Gandini, κατάφερε να παραμείνει στην αγορά μέχρι το 1996.
Η BMW, σε αντικατάσταση της σειράς “2000” που είχε κυκλοφορήσει το 1966, έκανε γνωστό το νέο της μοντέλο στη μεσαία κατηγορία των sedan. Ήταν η σειρά “5” (Ε12), που με συνεχόμενες ανανεώσεις (Ε28/Ε34/Ε39/Ε60/”F”/”G”) παραμένει στο προσκήνιο μέχρι σήμερα.
Μια άλλη γερμανική εταιρία, η Porsche, παρουσίαζε εκείνη τη χρονιά στο Σαλόνι Αυτοκινήτου του Παρισιού την έκδοση “911 Carrera”. Ο «ιστορικός» τίτλος προσδιόριζε την αύξηση της ιπποδύναμης στα 210 άλογα, με την τελική ταχύτητα να φτάνει στα 240 χλμ/ώρα. Φυσικά, εκτός από την έκδοση Coupe, τo μοντέλο ήταν διαθέσιμο και ως Targa.
Στην Ιταλία, η Fiat περνούσε στην παραγωγή του (μέχρι τότε) πειραματικού “X 1/9”, που είχε σχεδιαστεί στα studio του Bertone από τον Marcello Gandini, βασισμένο σε μηχανικά μέρη του “128” με το μοτέρ των 1,3 λίτρων.
Επίσης, το “500” κυκλοφορούσε πλέον με το νέο κινητήρα των 594 κ.εκ. και αυξημένη ιπποδύναμη στα 18 άλογα, ενώ ήταν διαθέσιμο και το “132” που αποτελούσε το νέο μοντέλο της εταιρίας στη μεσαία κατηγορία. Εφοδιαζόταν με δύο κινητήρες, έναν με 1.592 και έναν με 1.756 κ.ε., απόδοσης 98 και 107 ίππων αντίστοιχα.
Άλλη μια ιταλική εταιρία, η Lancia, έχοντας ήδη περάσει στον απόλυτο έλεγχο της Fiat, παρουσίαζε τον αντικαταστάτη της Fulvia. Επαναφέροντας τον χαρακτηρισμό των μοντέλων της με γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου, το νέο αυτοκίνητο είχε ονομαστεί “β” ή αλλιώς “Beta”, λανσάροντας ταυτόχρονα ένα νέο σχεδιαστικό στυλ. Ήταν διαθέσιμο με τρείς διαφορετικούς κινητήρες χωρητικότητας 1.4, 1.6 και 1.8 λίτρων απόδοσης 90, 100 και 110 ίππων αντίστοιχα, ενώ από την επόμενη χρονιά ήταν διαθέσιμη και η έκδοση coupe στα 1.6 και 1.8 λίτρα.
Τέλος, η Jaguar, που από το 1968 αποτελούσε μέλος του γκρουπ της BLMC, συμπλήρωνε τη σειρά των 6-κύλινδρων εκδόσεων “ XJ” και με έναν 12-κύλιδρο 5,3 λίτρων, δημιουργώντας το μοντέλο “XJ 12”.
Στον αγωνιστικό χώρο, το 1972 ο Emerson Fittipaldi αναδεικνύονταν πρωταθλητής της Formula 1, με την ομάδα της Lotus / Ford-Cosworth, που επίσης είχε κερδίσει τον αντίστοιχο τίτλο των κατασκευαστών.
Στον πιο διάσημο αγώνα του θεσμού, το GP του Μονακό, ο J.P. Beltoise είχε δώσει στην ιστορική ομάδα της BRM την τελευταία σημαντική νίκη της, ενώ στις 24 ΄Ωρες του LeMans, οι Graham Hill και Henry Pescarolo είχαν φέρει μετά από είκοσι δύο χρόνια στην πρώτη θέση του τερματισμού ένα γαλλικό αυτοκίνητο. Ήταν μια Matra-Simca, επαναλαμβάνοντας την επιτυχία των Rosier και Rosier που είχαν κερδίσει το 1950 με μια Talbot-Darracq.
Όσον αφορά το άλλο μεγάλο αυτοκινητιστικό γεγονός της χρονιάς, τον αποκαλούμενο «πλουσιότερο» αγώνα του κόσμου, τα 500 Μίλια της Ινδιανάπολης, η νίκη (και η δόξα) για το 1972 είχε πάει στον Μark Donohue, που συμμετείχε με μια Sunoco/McLaren-Offenhauser.
Τέλος, στον «εθνικό» μας αγώνα, την 20η έκδοση του Ράλλυ Ακρόπολις, νικητές ήταν οι Lindberg – Eisendle με Fiat 124 Spyder 1600, ενώ πρώτο ελληνικό πλήρωμα στον τερματισμό (και όγδοο στη γενική κατάταξη) ήταν οι ¨Σιρόκο» – Μ. Ανδριόπουλος με Alpine – Renault 1600.
