Με αφορμή την αναγέννηση της Cobra που είδαμε πρόσφατα (δες εδώ), το σημερινό μοντέλο θρύλος που θα αναλύσουμε παρακάτω είναι το AC Cobra ή Shelby Cobra, όπως έγινε μετέπειτα γνωστό…
Ο λόγος λοιπόν γίνεται για ένα μοντέλο που κατασκευάστηκε σε λίγο περισσότερα από 1.000 αυτοκίνητα και έτσι η Cobra υπήρξε μοναδική περίπτωση, αφού με τον απλό συνδυασμό ενός «κυλινδρικού» σασί τύπου «σκάλας», ενός κομψού αμαξώματος σχεδιασμένου την δεκαετία του ΄50 και ενός θηριώδους V8 κινητήρα, όχι μόνο προκάλεσε εξ αρχής ξεχωριστή αίσθηση, αλλά πέρασε σύντομα στη σφαίρα του «μύθου»…
Βέβαια οι πραγματικές «ρίζες» του αυτοκινήτου οδηγούν στο 1948, όταν η ιταλική Carrozzeria Touring είχε σχεδιάσει για τις αγωνιστικές Ferrari ένα τύπο πλαισίου που σε μεγάλο βαθμό, είχε υιοθετηθεί και από την βρετανική Cooper.
Οι επιτυχίες ενέπνευσαν παραπλήσιες δημιουργίες, με σημαντικότερη αυτήν ενός ελάχιστα γνωστού αλλά πολύ σημαντικού μηχανικού, του John Tojeiro, του οποίου τα σχέδια προκάλεσαν το ενδιαφέρον της AC Cars Ltd. Μιας από τις ιστορικότερες βρετανικές αυτοκινητοβιομηχανίες, που εκείνη την εποχή αναζητούσε κάποιο σασί για το νέο της μοντέλο “Ace”. Έτσι, η συμφωνία «έκλεισε» με την καταβολή ποσοστών στον Tojeiro ανά παραγόμενο αυτοκίνητο, του οποίου η παραγωγή είχε ξεκινήσει το 1954…
Έχοντας εμφανισιακές ομοιότητες με κάποιες Ferrari εκείνης της περιόδου, εφοδιαζόταν με έναν 6-κύλινδρο / 2-λιτρο κινητήρα της Bristol, που χρησιμοποιούσε και η ομώνυμη αυτοκινητοβιομηχανία.
Όταν όμως το 1961 σταμάτησε η παραγωγή εκείνου του μοντέλου της Bristol και κατ΄ επέκταση και του κινητήρα του, η AC στράφηκε στην Αμερική σε αναζήτηση ενός φθηνότερου αλλά και ισχυρότερου κινητήρα…
Κάπου εκεί λοιπόν εμφανίστηκε στην AC ο Carroll Shelby, ήδη γνωστός πρώην οδηγός αγώνων αυτοκινήτων από το Τέξας, ζητώντας να προμηθεύεται τα σασί και τα αλουμινένια αμαξώματα του Ace, προκειμένου να τα συναρμολογεί ο ίδιος στις ΗΠΑ…
Θα τα εφοδίαζε με κινητήρες και σασμάν της Ford και φυσικά θα απευθυνόταν κυρίως στο αμερικάνικο αγοραστικό κοινό…
Όπως αποδείχθηκε κάποιες τροποποιήσεις ιδιαίτερα στο σασί, τις αναρτήσεις και τα φρένα ήταν απαραίτητες. Έτσι, με τις οδηγίες και την επίβλεψη του Shelby κατασκευάστηκε στις αρχές του 1962 ένα και μοναδικό πρωτότυπο, με την ονομασία “Carroll Shelby Experimental 2000” ή συντομότερα “CSX2000”, στο οποίο τοποθετήθηκε αρχικά ο V8 κινητήρας των 221 cu. που φορούσαν τα Ford Fairline.
Δοκιμάστηκε τόσο από τον Derek Hurlock, τεχνικό διευθυντή της AC, όσο και από τον Shelby και συμπληρώθηκε με περαιτέρω διασκευές που περιλάμβαναν, μεταξύ άλλων, τις πλήμνες των τροχών, τις σούστες των αναρτήσεων και τα ψαλίδια.
Τον Φεβρουάριο του 1962 το αυτοκίνητο ήταν έτοιμο να ταξιδέψει στην Καλιφόρνια, όπου τοποθετήθηκε ο εξ’ αρχής προβλεπόμενος V8 κινητήρας των 260 cu. (4,2 λίτρα), με νέο σασμάν και πλέον είχε έρθει η ώρα να παρουσιαστεί στο κοινό και στον τύπο.
Αποφασίστηκε να φωτογραφηθεί αρχικά άβαφο, με γυαλισμένο όμως το αλουμινένιο αμάξωμα του και στη συνέχεια έχοντας βαφεί κίτρινο και έχοντας βαφτιστεί “Cobra” ήταν έτοιμο για την εμφάνιση του στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Νέας Υόρκης, τον Απρίλιο εκείνης της χρονιάς.
Βέβαια στη συνέχεια το ίδιο αυτοκίνητο άλλαξε αρκετές φορές χρώμα όταν παρουσιαζόταν σε διαφορετικές εκδηλώσεις, σε μια προσπάθεια του Shelby να δώσει την εντύπωση ότι είχε ξεκινήσει η παραγωγή του.
Όμως ακόμη και με αυτό τον τρόπο το αυτοκίνητο θεωρήθηκε εξ’ αρχής συναρπαστικό, με τις φωτογραφίες του να εμφανίζονται σε όλα τα μεγάλα περιοδικά των ΗΠΑ, και όχι μόνον, μέχρις ότου απέκτησε το οριστικό του σκούρο μπλε μεταλλικό χρώμα.
Με τον συγκεκριμένο κινητήρα, εφοδιάστηκαν τα πρώτα 75 αυτοκίνητα, ενώ από τις αρχές του 1963 τοποθετήθηκε ο μεγαλύτερος των 289 cu. (4,7 λίτρα) απόδοσης 271 ίππων, για να ακολουθήσει το 1965 ο κορυφαίος συνδυασμός…
Η Ford είχε τότε διαθέσιμο τον θηριώδη κινητήρα των 427 cu. (7,0 λίτρα) απόδοσης 400 ίππων, που μπορούσαν να φτάσουν τους 490. Έτσι, η «απόλυτη» Cobra ήταν πλέον γεγονός…
Αναπόφευκτα όμως έπρεπε να επανασχεδιαστεί και να ενισχυθεί το σασί, κάτι που ήταν εφικτό χάριν της σχεδιαστικής του απλότητας.
Επίσης, τα φύλλα σούστας της πίσω ανάρτησης αντικαταστάθηκαν από ελατήρια και βέβαια το αυτοκίνητο απέκτησε την «φαρδιά» εμφάνιση που το καθιέρωσε.
Σημαντικό ρόλο στην προβολή του είχε και η επίσημη Ford, αφού, παρά την περιορισμένη παραγωγή του, της επέτρεπε να παρουσιάζει την εικόνα και μιας νεανικής και υψηλών επιδόσεων αυτοκινητοβιομηχανίας.
Η παραγωγή των «αυθεντικών» Cobra ολοκληρώθηκε το 1968, με τις σειρές Ι, ΙΙ και ΙΙΙ, αφήνοντας πλέον χώρο για αναρίθμητα «αντίγραφα».
Για τους πιο μυημένους, αξιολογότερες θεωρούνται οι κατασκευές της Autokraft, που είχε αποκτήσει τον σχετικό εξοπλισμό της AC και –με την έγκριση του Shelby– τα αυτοκίνητα της μπορούσαν να κυκλοφορούν ως Cobra Mark IV.
Όσον αφορά στην ίδια την AC, είχε παρουσιάσει το 1966 ένα δικό της μοντέλο, αρχικά με την κωδική ονομασία AC 427 και στη συνέχεια AC 428, που διέθετε τα μηχανικά μέρη της Cobra, αλλά είχε ντυθεί με νέο αμάξωμα σχεδιασμένο από τον Frua, μένοντας στην παραγωγή μέχρι το 1973…
