Η οικογένεια των αγώνων αυτοκινήτου -ειδικά του βόρειου χώρου- από προχθές είναι πιο φτωχή. Έφυγε από κοντά μας ο Γιώργος Μυτιλιναίος προδομένος από την καρδιά του. Άλλος ένας από την παρέα, την παρέα αυτών που ξεκίνησαν αυτό το άθλημα που τόσο αγαπάμε όλοι, δεν είναι πια μαζί μας…
Ο Γιώργος γεννήθηκε στην Καβάλα, αλλά έζησε και εδραιώθηκε στην Θεσσαλονίκη. Λαμαρινάς στο επάγγελμα και από τους πολύ καλούς μάλιστα. Είχε βάλει το χέρι του σε πολλά αγωνιστικά αυτοκίνητα της εποχής. Η ιστορία του Γιώργου (μιας και δεν μπορέσαμε να βρεθούμε από κοντά στο πλαίσιο των πορτρέτων που κάνουμε λόγω των προβλημάτων υγείας που είχε) από το κάθισμα του αγωνιστικού αυτοκινήτου αρχίζει το 1977. Συνοδηγός τις περισσότερες φορές…
Πρώτος αγώνας ήταν το 11ο Ράλλυ Δ.Ε.Θ. συνοδηγός του Αντρέα Τριακοσάρη με ένα Renault Gordini. Έτρεξε επίσης συνοδηγός του Ιωάννη Βραΐλα με ένα Renault 5 TL το 1978 και μετά μια περίοδο έξι ετών με τον Νίκο Γιαννούδη (1985 έως και 1989).
Πρώτα με Daihatsu Charade (1985 μέλη της Σταυρακίδης Daihatsu Team) και μετά με Datsun Violetαπό το 1986 έως και το 1989.
Συμμετείχε και σε τρία Ράλλυ Χαλκιδικής, το 1984 συνοδηγός του Φώτη Ψαριανού με Ford Escort, το 1985 με το Daihatsu και το 1986 με το Datsun με τον Νίκο Γιαννούδη.
Τελευταίος αγώνας του Γιώργου Μυτιλιναίου ήταν το 1991 το 25ο Ράλλυ Δ.Ε.Θ. συνοδηγός του Αύγουστου Αυγουστάκη με Opel Manta.
Καλύτερα αποτελέσματα ήταν το 1985 στο 14ο Ράλλυ Θερμαικού η 1η θέση κλάσης Α/5 και στο 20οΡάλλυ Δ.Ε.Θ. του 1986 η 5η θέση κλάσης Α/8.
Έκανε και λίγους αγώνες από το κάθισμα του οδηγού…
Το 1986 στο auto cross Σερρών ντουμπλάριζε ένα Triumph Spitfire με τον Ξανθόπουλο (οδηγός από τις Σέρρες). Μάλιστα, το αξιοσημείωτο στον αγώνα αυτόν είναι ότι αλλάξαν έξι φορές διαφορικό (!), αφού έσπαγε από την πολύ δύναμη του κινητήρα.
Το 1987 και 1989, με BMW και έναν με Opel Kadett GT/E (21ο Ράλλυ Δ.Ε.Θ. 1987). Συνοδηγοί του ήταν ο Αντρέας Μπάλλας και ο Ιωάννης Τσακνής.
Πολύ καλός άνθρωπος, αλλά και συνοδηγός, με το χαμόγελο πάντα και πάντα με ένα ανέκδοτο στο στόμα. Πρόθυμος να βοηθήσει, αν περνούσε από το χέρι του, ότι του ζητούσες.
O Νίκος Γιαννούδης, ο «κύριος» οδηγός του Γιώργου μας είπε βαθιά συγκινημένος: «Χρήστο δυστυχώς λιγοστεύουμε. Ένας – ένας φεύγουμε από αυτό τον κόσμο. Έχουμε μείνει λίγοι»…
Συλλυπητήρια στην οικογένεια του, να είναι γεροί να τον θυμούνται, όπως άλλωστε και εμείς όλοι…
